Nasza strona korzysta z plików cookie
Serwis w celach prawidłowego funkcjonowania, statystycznych i reklamowych korzysta z plików cookie. Możesz zarządzać plikami cookie z poziomu Twojej przeglądarki. Więcej informacji na temat warunków przechowywania lub dostępu do plików cookies na naszej witrynie znajduje się w polityce prywatności. Wykorzystywane pliki cookies zwiększają prawdopodobieństwo, że reklamy produktów lub usług wyświetlane w ramach usług internetowych, z których korzystasz, będą bardziej dostosowane do Ciebie i Twoich potrzeb. Pliki cookie mogą być wykorzystywane do reklam spersonalizowanych oraz niespersonalizowanych.

Drewniana podłoga w kuchni

Drewniane posadzki mają wielbicieli wśród miłośników naturalnych materiałów, są też doceniane za walory estetyczne i stosunkowo miękką, dobrze amortyzującą upadki powierzchnię. Ze względu na możliwość poddawania litego drewna wielokrotnemu odnawianiu, wykonane z niego posadzki wyróżniają się także trwałością, wystarczy uświadomić sobie, że ich wiek można liczyć w dziesiątkach, a niekiedy nawet setkach lat. Jednak drewniana podłoga w kuchni, którą mogą cieszyć się następne pokolenia to kosztowny wybór, ze względu zarówno na samo drewno do kuchni, jak i jego ułożenie oraz zabezpieczenie.

Drewniana podłoga w kuchni – drewno lite i warstwowe

Na rynku spotkamy wiele rodzajów podłóg drewnianych. Tradycyjne formy to parkiet i deski – oba rodzaje posadzek wykonuje się z litego drewna. Lite drewno jest materiałem najtrwalszym – nawet najmniejszej grubości elementy zniosą znacznie więcej szlifowań niż elementy warstwowe, ale też wymagającym więcej pracy i profesjonalizmu podczas montażu. Popularne posadzki warstwowe, takie jak tzw. deska barlinecka również można stosować do kuchni. Łatwiej i szybciej się je układa, można je przyklejać do podłoża lub montować jako tzw. podłogę pływającą. Mają one jednak bardzo cienką warstwę drewna na wierzchu, która praktycznie nie nadaje się do cyklinowania. Przy bardzo zużytej warstwie lakierniczej deskę barlinecką można jedynie delikatnie przeszlifować i ponownie polakierować. Podczas wyboru warto też wziąć pod uwagę, w jaki sposób drewniana podłoga w kuchni będzie eksploatowana. Do kuchni dużo używanej, gdzie gotuje się na co dzień, lepiej wybrać lite drewno, które można poddawać wielokrotnemu odnawianiu. Dobrze zabezpieczony parkiet w kuchni przetrwa długie lata, sprawdzą się też lite deski.  

Jakie gatunki drewna do kuchni

Gatunek drewna decyduje przede wszystkim o kolorze posadzki i rysunku słojów. Ale rodzaj wybranego materiału posadzkowego przesądza o trwałości podłogi a także tym, jaki klej i sposób zabezpieczenia drewna należy zastosować. Do kuchni warto kupić twarde drewno, które jest odporne na ścieranie i uszkodzenia mechaniczne. Jeszcze do niedawna panowała moda na gatunki egzotyczne, które w większości są twardsze niż krajowe. Jednak dzisiaj moda na drewno egzotyczne nieco przygasła, obserwujemy natomiast wielki powrót posadzek wykonanych z rodzimego drewna. W kuchni sprawdzą się takie gatunki drewna egzotycznego jak doussie, merbau, ipe – są pod względem twardości lepsze od dębu. Podobną stabilność co dąb ma np. jatoba, porównywalną twardość – tek i iroko. Drewno użyte na posadzkę w kuchni, powinno być również odporne na wilgoć, a więc takie o małym skurczu, bogate w naturalne oleje, które nie odbarwiają się pod wpływem wody i stanowią dobrą ochronę przed wilgocią, np. tek i iroko. Jeśli wybieramy drewno krajowe powinniśmy wybierać gatunki, które mają odpowiednie certyfikaty ścieralności i odporności na różne czynniki – warunki te spełnia dąb i buk. Szczególnie polecane do kuchni, przede wszystkim dzięki wysokiej twardości (36 MPa), gęstości i stabilności drewna jest drewno dębowe, zarówno lite stosowane w formie desek i parkietu, jak i w formie desek warstwowych. Po odpowiednim zabezpieczeniu sprawdzi się również jesion i klon

Jakie posadzki drewniane do kuchni są na topie

Najbardziej popularnym gatunkiem drewna wpisującym się zarówno w styl nowoczesny, jak i rustykalny czy loftowy jest dąb, ale w wersji postarzanej o ciepłym, beżowym odcieniu lub barwiony na różne odcienie szarości, ciemnego brązu, grafitu, antracytu lub czerni. Do kuchni wybierane są mocno postarzane dębowe deski pokryte naturalnym olejem. Zarówno w elementach z litego drewna, jak i deskach warstwowych struktura drewna podkreślona jest za pomocą techniki szczotkowania oraz ręcznie wykonanym drobnym uszkodzeniom mechanicznym – rysom, wgnieceniom czy otworom przypominającym ślady kornika. Niezależnie od stylu większym zainteresowaniem cieszą się szersze i dłuższe deski. Dzięki mniejszej ilości linii łączących poszczególne deski, na większych powierzchniach deski te pozwalają świetnie uwidocznić strukturę drewnianej podłogi. Deski podłogowe w kuchniach układa się już nie tylko prostopadle do punktu padania światła zewnętrznego (okna, duże przeszklenia balkonowe)ale również w układzie diagonalnym, które pomaga w optycznym poszerzeniu powierzchni. Parkiet w kuchni układa się w często w modny wzór jodełki.

Zabezpieczenie podłogi drewnianej w kuchni

By drewniana podłoga w kuchni nie niszczała pod wpływem wilgoci, warto ją polakierować lakierem poliuretanowym jedno- lub dwuskładnikowym wodnym albo rozpuszczalnikowym, uretanowo-alkidowym, uretanowym bądź alkidowym. Te rodzaje lakierów są nie tylko odporne na ścieranie i uszkodzenia mechaniczne, ale także elastyczne. Dzięki temu, dobrze znoszą pracę drewna, nie pękając na łączeniach deszczułek. Zniszczone podłogi lakierowane trzeba wycyklinować i ponownie pokryć lakierem, najlepiej tym samym, jaki zastosowano poprzednio. Drewno w kuchni warto zaolejowaćOleje i woski nasycają pory drewna, utwardza je, sprawiając, że woda i para wodna nie wnikają w głąb materiału. Drewno zaolejowane myje się wodą z dodatkiem płynnego mydła z oleju roślinnego i dodatkowo, zabezpiecza pastą pielęgnacyjną. Gdy brud wniknie głęboko, nakładamy na plamę zmywacz, a potem pokrywamy podłogę olejem. Codzienna pielęgnacja podłogi drewnianej jest łatwa, polega na zamiataniu lub odkurzaniu i myciu. W miejscach częściej używanych należy sprzątać piach i błoto, które mogą powodować zarysowania.